اشعار

تا آمـدی کـمـی بنـــشینی کـنــارمــان            تقـدیراشاره کرد بـه کم بـودن زمـان

از روی خاک با کمی اکراه پا شـدی            رفتی وضو گرفتی از اشراق و بعد از آن

هجده نفس کشیدی ورکعت به رکعتـش            نزدیک تر شدی به خودت، ذات بی نشان

میخواستی جلـوه کنی بر زمـین ولی            توحید غیرتی شد و بـردت به آسمان

ازعصر جاهلیت آن ها تــورا گرفت            دادت به درک ناقص این آخرالزمان

حالا هزار سال پس از تورســیده اند            اهـل زمــین به قسمت جذاب داستان

جایی که آسمانبه زمین رزق مـیـدهد            از سفـرۀ نگـاه تو، بانـوی مهـربان!

درکوچه های ساکت ومرطوب شـهرما          حس می شـود حضور شما مــوقع اذان

اما هـنــوز منظـره ی بکــر خـالــقی          که وا نـشد به دیـدن تو چشـم دیگــران

این شعر را بگـیر و برای فرشـته ها           با لهـجـۀ خـدا وصدای خــودت بـخـوان

فاطمه روزی که خلقت شد سراسر نور بود           نور قبل ازخلقتش در ذات حق مستور بود

نـــوری از وجه خـدا مستغرق اندر ذات هو           کار او تسبیحِ سبحان، قبلِ هر دستور بود

او بـرای مـادری کردن بر عالم، زاده شد           یعنی از لطف ربوبی؛ سوی ما مامور بود

بانوی عصمت که یاریِ ولایت شـأن اوست           نام او منصوره و در آسمان مشهور بود

تا که پـای امـتحان آمد ز حکـمت در میان           قبل خلقت امتحان داد و بحق مشکور بود

پـــاسخ زهـرا به هـر امر خـدا لبیک شد           بسکه بی چون و چرا در طاعتش مذکوربود

لیــــلة الــقدر عـلی، بـدرِ تــمام مصطفی           آمد آن روزی که زیر دست و پا محشور بود

ای خـدا انـسـیة الـحوری کجا و مـیــخ در           حوریه رنجور بود و خصم او مسرور بود

هیزم و آتش، لگد، نعـره، صدای استخـوان           ای عجب ابلیسِ دون آنجا بساطش جور بود

ثقـــل کـبری بر زمین و ثقل اکبر در طناب           این چنین منصوره کفوِ حضرت منصور بود

صبر هم صبرعلی این صبر هم دستور بود           فاتح خیبر به قـتـل صبر خود مأمور بود

"کوچه ای تنگ و دل سنگ و قتالِ نار و نور           گوشوار و سیلی و وضعیتی ناجور بود

امتحانِ فـــاطـمه تـا زیر سمّ اسـب رفت           پیش چشم زینبش خون خدا منحور بود

ســرّ مکـنـون خـدا در کوفه و شـام بـلا           بر ملا با معجـر پاره ولی در نـور بود

راه را گم میکند هرکس که دور از نـور شد           این چنین قــرآن ناطق تا کنون مهجور بود

فتنه را مانند زهرا و عـلی بـاید شناخت           باید از هستی گذشتن، آنچه را مقدور بود

در ره زهـرا تـولا و تـبـــرا تـوأم اسـت           در قـیام او حمایت از عـلی منظور بود

عبرت از این ره جهاد است و شهادت تا ابد           انقلاب فاطـمی تا کربلا تا دور ... بود

نه مثل ساره ای و مریم! نه مثل آسیه و حوا          فقط شبیه خودت هستی! فقط شبیه خودت زهرا

اگر شبیه کسی باشی، شبیه نیمه شب قدری           شبیه آیـه ی تطهیری شبیه سوره ی « اعطیـنا»

شناسنامه ی تو صبح است، پدر تبسم و مادر نور          سلام ما به تو ای باران، سلام ما به تو ای دریا

کــبــود شعله ور آبی ، سپیده طلعت مهتـابی          به خون نشستن تو امروز، به گل نشستن تو فردا

بگیر آب و وضویی کن، ز چشمه سارفدک امشب         نمازعشق بخوان فردا، به سمت قبله ی عاشورا